Bij E. W. (27) is een paar jaar geleden hypoglykemie geconstateerd. Sindsdien eet ze vrijwel suikerloos. 'Ik ben al jaren op dieet. Het is voor mij de normaalste zaak van de wereld om na te denken bij wat ik eet. Ik let erop, maar ben er niet panisch in. Vorige week nog heb ik tijdens de vakantie een aantal dagen achter elkaar slecht gegeten: een keer naar de snackbar, een paar keer uit eten... Dan heb ik achteraf wel last en dat weet ik van tevoren al! Dan voel ik me een paar dagen gammel en moe en kan ik me moeilijk concentreren. Maar dat is een kwestie van eigen schuld, dikke bult.
Al jaren moest ik veel eten, omdat ik misselijk en draaierig werd van de honger. Maar tijdens mijn afstuderen begon het echt uit de hand te lopen. Om de anderhalf uur moest ik iets eten. Ik werd er doodmoe van en kwam op een punt dat ik er niet meer tegenaan kon eten. De huisarts heeft me op van alles getest, ook op suikerziekte, maar ze kon niets vinden. Daarmee was voor haar de kous af, maar voor mij niet. Ik werd niet beter. Toen vroeg ze of ik dan misschien stress had. Maar ik wist gewoon dat het met dat eten te maken moest hebben. Mijn vader heeft veel baat gehad bij een orthomoleculair arts en met hem heb ik toen ook een afspraak gemaakt. Die man had medicijnen gestudeerd, was cardioloog geweest, hij was dus niet zomaar iemand. Een orthomoleculair arts kijkt of alle voedingsstoffen in je lichaam optimaal aanwezig zijn.
Hij controleert bijvoorbeeld het vitaminegehalte in je bloed. Hij kwam al snel met de diagnose hypoglykemie. Ik dacht dat die arts in de goede richting zat, omdat het met eten te maken had. Ik wilde dat serieus proberen en niet half. Ik ben toen radicaal gestopt met suiker eten. Ik ben alle etiketten gaan lezen, heb de jam en hagelslag de deur uit gedaan en mijn dagelijkse boodschappen deed ik voortaan bij de natuurwinkel. Of ik het erg vond? Nou, ik had het zo gehad met die moeheid dat ik echt wel mijn best wilde doen. Het vooruitzicht van beter worden zorgde ervoor dat het me niks kon schelen dat ik geen suiker meer mocht. En nog steeds niet. Ik ben daar heel makkelijk in. Ik kreeg wel afkickverschijnselen, was heel gespannen en nerveus. Ik kon niet stil zitten.
Ik ben ingenieur en bekijk de dingen rationeel en wetenschappelijk, maar ik heb last van iets waarvan de reguliere geneeskunde zegt dat het niet bestaat. Er wordt gezegd dat het psychisch is, dat het allemaal in mijn hoofd zit, maar ik weet heel goed waar ik last van heb en wat ik ertegen moet doen. Ik trek me niets van dat soort kreten aan, laat de mensen maar lekker denken. Een paar jaar geleden werkte ik maar één dag in de week omdat ik moe was en geen energie meer had. Vorig jaar ben ik op wandelvakantie geweest in Schotland. Te gek, toch?"
Over deze aandoening hoor je de laatste jaren steeds meer. Hij wordt door de reguliere geneeskunde niet erkend, maar steeds meer mensen blijken er in meer of mindere mate last te hebben. Je bloedsuiker heeft te veel pieken en dalen doordat je lichaam teveel insuline aanmaakt. Op het moment dat je bloedsuiker daalt, kun je een 'hypo' krijgen: trillen, duizeligheid, zweten, hartkloppingen, wazig zien, een paniekerig gevoel, oorsuizen en geen oriëntatiegevoel hebben zijn een aantal symptomen.
Hoe zit het met verhalen als die van E. en M.? We vroegen het aan Michelle Jongschaap, mesoloog bij het Integraal Medisch Centrum in Amsterdam. Zij meet met behulp van verschillende geneeswijzen allerlei waarden in je lichaam, waaronder de suikerspiegel. Volgens haar is suiker voor iedereen verslavend. 'Elke keer als je suiker eet, stijgt je bloedsuikerspiegel en maakt je alvleesklier insuline aan om de bloedsuikerspiegel weer te laten dalen. Maar je alvleesklier kan overwerkt raken en teveel insuline afgeven. Dan wordt je bloedsuikerspiegel te laag en kun je last krijgen van moeheid en trillerigheid. Daardoor krijg je behoefte aan zoet en ga je weer suiker eten. Je hebt op dat moment suiker nodig om je beter te voelen, terwijl je je juist door suiker niet lekker voelt! En je kunt last krijgen van ontwenningsverschijnselen,' aldus Jongschaap. 'Dus trillerig zijn, duizeligheid, geen concentratievermogen meer hebben. Wat logisch is, want je lichaam is gewend aan een bepaald voedingspatroon en als de chemische huishouding verandert, reageert het daarop. Het is niet ineens in orde als je een dag geen suiker eet. En het verslavingsgevaar ligt op de loer, omdat je met het voedsel van tegenwoordig meer suiker binnenkrijgt dan je denkt.
M. K. (19) kreeg in september vorig jaar overal op haar lichaam rode, jeukende buitjes. "Het begon in mijn hals en verspreidde zich al snel naar mijn armen. Ik kreeg antihistamine, maar het werd steeds erger. Mijn hele lichaam was rood van de bulten, mijn gezicht zat onder het eczeem, mijn ogen waren zo dik dat ik soms niets meer zag en er kwam geel spul uit. Ik moest wel krabben, ik kon het niet tegenhouden, waardoor mijn huid stuk ging en ik uiteindelijk mijn armen en benen niet meer kon bewegen. Ik was zo ziek dat ik mijn bed niet meer uit kon komen. Ik ben echt door een hel gegaan.
De huisarts kon er niets aan doen. Die was op een gegeven moment klaar om me prednison voor te schrijven, een middel dat alle bacteriën in je lichaam doodt, ook de goede. Dat krijg je alleen als ze niet weten wat ze met je aan moeten. Ik weigerde. Ik was toch altijd al sceptisch over de reguliere geneeskunde en ik ben toen naar een praktijk voor Mesologie gegaan. Ik zag geen andere uitweg. Een mesoloog meet met behulp van verschillende geneeswijzen allerlei waarden in je lichaam.
Er wordt onder andere homeopathie gebruikt, Chinese geneeswijzen, acupunctuur en reguliere geneeskunde. Bij mij kwamen ze tot de conclusie dat mijn nieren niet meer functioneerden als uitscheidingsorgaan van schadelijke stoffen. Ik had als kind al gevoelige nieren. Wat zich al die jaren had opgestapeld, kwam er nu via mijn huid uit. Mijn huid was een soort derde nier geworden. Zo kwamen ze ook tot de conclusie dat ik intolerant ben voor alle geraffineerde suikers. Dus voor kristalsuiker, maar ook voor dextrose, fructose en alle zoetmiddelen, zoals aspartaam en sorbitol.
Ik ben dus allergisch voor datgene waar ik jarenlang verslaafd aan ben geweest.Ik kon niet stoppen met eten, had continu behoefte aan zoet. Het ging met ladingen naar binnen, ik kon geen maat houden. Maar ja, suiker is echt een soort gif. Ik ben er zo gevoelig voor geworden omdat ik er zoveel van gegeten heb. Ik eet nu dus alleen nog maar biologisch voedsel en drink alleen water, soms een vruchtensapje. Geen vlees, broodbeleg, ijs, snoep, koekjes, kant-en-klaarmaaltijden enzovoort. De eerste drie maanden vond ik het echt vreselijk. Daarna was ik eraan gewend en nu vind ik het niet erg meer. Het is net als tanden poetsen, het hoort erbij. Maar het leren accepteren en ermee leven, was een moeilijk proces. Ik heb maandenlang continu jeuk en pijn gehad, ik schaamde me op straat voor mijn lichaam, ik sliep amper, was doodmoe en depressief en ik voelde me machteloos. De tijd dat ik ziek op bed lag, was, ik me niet eens bewust van wat er allemaal om me heen gebeurde. Het ging langs me heen. Al mijn energie ging op aan het verdragen van de jeuk. Maar het was bijna niet vol te houden en -daardoor raakte ik soms in paniek. Maar eigenlijk ben ik een optimist. Ik probeer altijd negatieve dingen om te zetten in iets positiefs. Ik ben op een gegeven moment gaan nadenken over het waarom van mijn ziek zijn, heb veel gelezen over alternatieve geneeswijzen. Ik heb nagedacht over wie ik eigenlijk ben en wat ik wil met mijn leven. Het was een soort bewustwordingsproces. Nu kan ik alles weer aan. Ik ben weer aan het solliciteren naar een baan in de zorg, ik zit bij een politieke jongerenorganisatie. Er is meer op de wereld dan eten, ik moet me op andere dingen richten dan op die suikerintolerantie. Ik wil me niet in de luren laten leggen door deze lastige allergie."
Michelle Jongschaap vertelt dat suikers worden opgeslagen in de lever. En je kunt nog zo vervrij eten, maar ook suiker wordt omgezet in ver. Behalve dat je dikker wordt, vervetten ook je organen, waardoor je meer risico loopt op hart- en vaatziekten. Suiker heeft verder een negatieve invloed op het maagdarmkanaal. Teveel suiker zorgt voor gisting, dat kan een schimmel vormen en resulteren in candida. De splitsing van suiker kost water, dus als je weinig drinkt en veel suiker eet, droog je uit. Geraffineerde suikers zorgen voor een te snelle stijging van je bloedsuikerspiegel. Daardoor gaat de alvleesklier hard aan het werk om insuline af te geven, wat zorgt voor de opname van suiker. Als je alvleesklier jarenlang te hard moet werken, bestaat het risico dat die op een gegeven moment geen insuline meer kan aanmaken. Dan is er sprake van suikerziekte. 'Het is niet voor niks dat de gemiddelde leeftijd van ouderdomssuiker, diabetes type twee, onder de veertig jaar ligt. Eigenlijk mag je het niet ens meer ouderdomssuiker noemen.'
De een heeft meer last van wat suiker in het lichaam doet dan de ander, maar volgens Jongschaap hoef je niet extreem te eten om een aandoening zoals hypoglykemie te ontwikkelen. 'Dat kun je ook krijge als je normaal eet, maar bijvoorbeeld veel stress hebt. Dat is een belangrijke factor, want stress zorgt voor adrenaline en dat heeft hetzelfde effect op de bloedsuikerspiegel als suiker.' Dat een onschuldig schepje suiker in de thee tot ziekte en verslaving kan leiden, daar sta je niet zo fgauw bij stil. Maar misschien wordt het daar wel tijd voor. Jongschaap waarschuwt niet voor niks: 'Suiker is het nieuwe gevaar van de westerse maatschappij.'
Contactweg 145
NL-1014 BJ Amsterdam
Tel: 020-2279206
Email info@mesologen.nl
KVK nummer 40539288