Onderzoek van het totaalbeeld

Mesologie onderzoekt het functioneren van de mens door middel van het maken van een totaalbeeld. Reguliere geneeskunde, en in navolging daarvan de meeste alternatieve geneeswijzen, volgt bij het onderzoek de zogenaamde algoritmische aanpak, de beslisboom¹. Op basis van de eerste feiten wordt de meest waarschijnlijke hypothese opgesteld en vervolgens getest. Bij een negatieve uitslag herhaalt men het onderzoek². Deze aanpak is uitermate nuttig bij acute en levensbedreigende ziekten. Bij chronische aandoeningen blijkt zij in de praktijk minder effectief, evenals bij de ouderenzorg vindt ook de KNMG². Mesologie gebruikt de volledige dossier methode, waarbij de patiënt in een zo breed mogelijk kader wordt geplaatst.

De mesoloog zoekt niet naar een structurele aandoening, hoewel hij hiervan wel op de hoogte is en er terdege rekening mee houdt. Hij is meer op zoek naar functionele storingen, dysfuncties. Dysfuncties zijn storingen buiten de fysiologische grenzen. Laesies zijn stoornissen buiten de anatomische grenzen en veelal het terrein voor reguliere geneeskunde.

Mesologie

Mesologie is eencomplementaire geneeswijze die onderzoekt en behandeld volgens de Volledige dossier methode. Bij deze methode wordt eerst een totaalbeeld van het functioneren bepaald, door middel van complementerende onderzoeken. Mesologie verbindt daarbij wetenschappelijk medische kennis, met kennis uit de traditionele geneeswijzen. Zij slaat de brug tussen wetenschap en empirie, tussen Oost en West.

Mesologie baseert zich op vier onderzoeksmethoden: anamnese, fysische diagnostiek, Electro Physiologische Diagnostiek (EFD) en pols- en tongdiagnostiek. Tevens betrekt zij andere onderzoeksgegevens in haar analyse. Al deze vier onderzoeksmethoden zijn gericht op het vaststellen van functie en dysfunctie en het kijken naar verschillende dimensies. Door alle relevante gegevens van meerdere dimensies met elkaar te integreren, verkrijgt men een diepgaander inzicht in het functioneren van de mens en de individuele betekenis daarvan.

Iedere klacht wordt grondig en van meerdere kanten bekeken. Door dit completerende onderzoek krijgt de mesoloog een totaalbeeld van het functioneren. Dit totaalbeeld wordt geïnterpreteerd naar logische samenhang (wetenschap en empirie) om vervolgens de functie van de dysfunctie vast te stellen. Symptomen liegen niet, ieder symptoom zou moeten leiden naar de vraag waarom? Ofwel met welke maatregelen probeert het organisme zijn functioneren conform zijn basisconstitutie te handhaven? Wat betekent dit voor de patiënt en welke maatregelen kunnen getroffen worden? Dit vraagt uiteraard scholing in kennis, inzicht in samenhang en transparantie.